เกมรับดี มีชัยไปกว่าครึ่ง

วันนี้ผมมี case study (กรณีศึกษา) มาให้เรียนรู้กันครับ เป็นเกมระหว่าง

อัสสัมชัญ – ทิวไผ่งาม ในช่วงควอเตอร์ 3 ปี 2016

ทั้งสองทีมมีเกมป้องกันที่สุดแกร่ง เพราะฝึกและซ้อม(เตี้ยม)มา

ขอขยายคำว่า “เตี้ยมกันมา”

การเตี้ยมกันมาในที่นี้คือ เตี้ยมกันเองภายในทีมใครทีมมันนะครับ ไม่ใช้ทั้งสองทีมเตี้ยมกันมาแข่ง แบบวันนี้ทีมพี่ขอชนะนะน้อง ไม่ใช่นะ

โดยทาง ทิวฯ จับแมน และอัสสัม จับโซน (กดดันตั้งแต่ครึ่งสนาม)

มาดูจังหวะของอัสสัมฯกันก่อนครับ กับการป้องกัน กดดันครึ่งสนาม

สังเกตุดีดี บอลเข้ามุม สองมุม โดนรุมทั้งสองมุม

แต่นักบาสทิวฯก็ไม่กระจอก ถึงโดนรุมก็ยังเอาตัวรอดไปได้ (แล้วทีมคุณละ?)

ลองเอาไปเตี้ยมกับเพื่อนร่วมทีมดูนะครับ

พอป้องกันแบบโซน ก็จะโดนยิงจากวงนอก เป็นหลัก (ปีกทิวฯแม่น มว๊าก)

ทีนี้มาดูทิวฯป้องกัน กันบ้างครับ

จังหวะนี้ ทิวฯ ยิงไม่ลง เพื่อนๆสังเกตเห็นอะไรไหม?

สิ่งแรกที่คนชู้ตไม่ลง เคาทำคือ “เบรคบอล ครับ”

เราต้องทำให้เขาบุกสวนกลับได้ช้าที่สุดครับ

จนสุดท้าย เพลย์นี้ อัสสัมชัญ เสียเทินโอเวอร์ 8 วินาที ไปครับ

เกมรุกมีไว้ขายตั๋ว เกมรับมีไว้เป็นแชมป์ 

ทีมที่เก่งๆในประเทศไทยเรานอกจากเค้าบุกดีแล้ว เกมป้องกันพวกเขายังสุดยอดอีกด้วยนะครับ ลองปรับแนวคิด และมุมมองเกี่ยวกับเกมป้องกัน ดูนะครับ